„D-dzięki... - wyszeptał chrapliwie.

- Głupi! - fuknęła, stulając uszy. - Co robiłeś na moim terytorium!?

- Tonąłem? - podsunął kocur, a uszy srebrzystej Rzeczniaczki zadrgały, gdy w ślepiach

błysnęło rozbawienie.

- Nie mogłeś sobie tonąć na własnych ziemiach?

Szarak poruszył z przekąsem wąsikami.

- Hm... a kto by mnie tam ratował? - wychrypiał.”

Erin Hunter, Wojownicy. Ogień i lód