Na gruncie filozofii niezwykle trudno jest zdefiniować nudę. Można

uznać, że jest to fenomen związany z pewnym elementarnym brakiem –

odczuwanym brakiem sensu.

Relację zachodzącą między owym brakiem a nudą Svendsen określa jako skomplikowaną i niejednoznaczną – nie jest jasne, czy świat wydaje się tracić

sens, gdy podmiot jest znudzony, czy raczej podmiot zaczyna się nudzić

wówczas, gdy świat jawi mu się jako bezsensowny. U człowieka znudzonego następuje „wycofanie sensu” – potrzeba sensu czy celowości nie jest zaspokojona. Powiązany z nudą brak sensu może powodować apatię i odbierać poczucie spełnienia.